Psilocybe Cubensis - Łysiczka Kubańska - PsyloShop.pl (2024)

Grzyby zawierające psylocybinę, znane również jako “magiczne grzyby”, były używane przez wieki ze względu na ich właściwości lecznicze i duchowe. Spośród wielu gatunków grzybów zawierających psylocybinę, Psilocybe Cubensis wyróżnia się jako najbardziej rozpowszechniony i szeroko rozprowadzony.

Ten stosunkowo powszechny grzyb występuje w różnych kształtach, rozmiarach i mocy, i rośnie we wszystkich zakątkach świata (jedynym wyjątkiem jest Antarktyda). Można go znaleźć prawie wszędzie, ale zdecydowanie preferuje bardziej tropikalne regiony.

Ten gatunek jest ulubieńcem hodowców, ponieważ jest niezwykle odp*rny i potrafi poradzić sobie w niezoptymalizowanym środowisku wzrostu. Jego zdolność do adaptacji w sztucznych środowiskach hodowlanych oraz łatwość uprawy doprowadziły do rozwoju kilku wariantów genetycznych (odmian) – wszystkie z różnicami w cechach wzrostu i poziomach psychodelicznej tryptaminy.

Co to jest Psilocybe cubensis?

Psilocybe cubensis to gatunek grzybów produkujących psychodeliczne związki psylocybinę i psylocynę. Gatunek ten zawiera setki wariantów genetycznych (odmian), które zostały odkryte i wyizolowane lub stworzone poprzez krzyżowanie w sztucznym środowisku hodowlanym.

Po spożyciu, ten gatunek jest w stanie wywołać głębokie zmiany w świadomości, w tym zmienione postrzeganie, euforię oraz mistyczne lub duchowe doświadczenia, które pozwalają użytkownikom “spojrzeć w głąb siebie”. Te właściwości są badane pod kątem ich skuteczności w terapii różnych chorób psychicznych, uzależnień i traum.

Psilocybe cubensis został znaleziony w różnych klimatach i środowiskach w ponad 30 różnych krajach. Można go znaleźć w głębiach Amazonii, na Wybrzeżu Zatoki w Stanach Zjednoczonych, w Meksyku, Azji, a nawet w Australii i Nowej Zelandii.

Jest to gatunek grzybów, które preferują ciepłe, wilgotne środowiska. Jednak jest on niezwykle tolerancyjny pod względem warunków środowiskowych – rośnie zarówno na niskich, jak i wysokich wysokościach, w klimatach suchych i wilgotnych oraz na różnych podłożach.

Używanie grzybów Psilocybe cubensis w celach duchowych, kulturalnych i leczniczych jest udokumentowane od tysięcy lat. Używanie tego grzyba trwa nadal ze względu na jego psychoaktywne efekty oraz potencjalne korzyści terapeutyczne.

Badania nad Psilocybe cubensis i innymi grzybami zawierającymi psylocybinę są coraz bardziej popularne. Jednak ważne jest, aby zauważyć, że psylocybina – a więc także grzyby Psilocybe cubensis – są wciąż nielegalne w wielu krajach.

Jednak zarodniki tego gatunku nie są zakazane (w większości miejsc) i wiele różnych próbek genetycznych jest szeroko dostępnych do zakupu online.

Historia Psilocybe cubensis

Psylocybe cubensis został po raz pierwszy odkryty na Kubie w 1906 roku. Jego psychodeliczne właściwości zostały później zidentyfikowane przez szwajcarskiego chemika Alberta Hofmanna i amerykańskiego mykologa Roberta Gordana Wassona w latach 50.

Popularność “magicznych grzybów” gwałtownie wzrosła w latach 60., ale zmiana polityki narkotykowej w 1971 roku zahamowała badania nad ich korzyściami medycznymi.

W ostatnich latach potencjalne korzyści z psychodelików zostały ponownie odkryte, co doprowadziło do odnowionego zainteresowania ich terapeutycznym zastosowaniem. Zajmijmy się teraz tym bardziej szczegółowo.

Pierwsze pisemne relacje o Psilocybe cubensis

Psylocybe cubensis został po raz pierwszy opisany przez amerykańskiego mykologa o imieniu Franklin Sumner Earle w 1906 roku [1]. Earle odkrył ten gatunek na Kubie i sklasyfikował go jako “Stropharia cubensis” — nazwa, którą gatunek ten (mniej więcej) zachował aż do 1949 roku.

W 1907 roku Psilocybe cubensis został zidentyfikowany jako “Naematoloma caerulescens” w Tonkinie (obecnie północny Wietnam) przez francuskiego farmaceutę i mykologa Narcisse Théophile Patouillarda [2]. Spowodowało to jeszcze większe zamieszanie w taksonomicznej klasyfikacji gatunku. Jednak w większości innych relacji był on oznaczany jako Stropharia cubensis.

Gatunek ten został po raz pierwszy odkryty rosnący w Stanach Zjednoczonych przez Williama Alphonso Murrila, który znalazł próbkę w pobliżu Gainesville na Florydzie w 1941 roku [3]. Po raz kolejny gatunek został błędnie oznaczony — w tym przypadku nazwano go “Stopharia cyanescens.”

Tak było aż do 1949 roku, kiedy to niemiecki mykolog Rolf Singer oficjalnie przeniósł gatunek do rodzaju Psilocybe i przyjął on swoją “prawdziwą” nazwę binominalną, Psilocybe cubensis [4].

Zachód poznaje Psilocybe cubensis

Chociaż Psilocybe Cubensis został znaleziony na Florydzie już w 1941 roku, jego psychodeliczne właściwości nie zostały odkryte ani zbadane aż do lat 50. XX wieku.

Psychoaktywne właściwości Psilocybe cubensis zostały odkryte, gdy szwajcarski chemik Albert Hofmann i amerykański mykolog Robert Gordan Wasson zidentyfikowali ten gatunek jako źródło psylocybiny.

W 1955 roku Robert Gordan Wasson wraz z żoną Valentiną Pavlovną Wasson udali się do Oaxaca w Meksyku, aby odwiedzić Marię Sabinę i wziąć udział w jednym z jej “magicznych ceremonii grzybowych”. Później opublikowali artykuł w magazynie LIFE, opisując swoje doświadczenie — zainspirowało to wielu do poszukiwania psychodelicznych grzybów.

Podczas ekspedycji Wassonowie zebrali próbki magicznych grzybów używanych przez Marię Sabinę w jej ceremoniach. W 1956 roku Roger Heim zidentyfikował te psychodeliczne grzyby jako gatunki z rodzaju Psilocybe — wśród próbek był P.cubensis [5].

W 1958 roku Albert Hofmann jako pierwszy izolował i syntetyzował psylocybinę — główny psychoaktywny związek obecny w grzybach Psilocybe [6]. Zrobił to, używając grzybów, które Wasson zebrał w Meksyku. Następnie przetestował substancję na sobie, aby potwierdzić, że jest rzeczywiście psychodeliczna.

Wzrost popularności Psilocybe cubensis

Dzięki artykułowi Roberta Gordana Wassona “W poszukiwaniu magicznego grzyba” w magazynie LIFE oraz badaniom Alberta Hofmanna nad psylocybiną, grzyby Psilocybe szybko zyskały na popularności.

Amerykański psycholog Timothy Leary, zainspirowany pracą Wassona i Hofmanna, postanowił udać się do Meksyku, aby samemu doświadczyć grzybów psylocybinowych. Po powrocie na Uniwersytet Harvarda w 1960 roku, Leary wraz z kolegą Richardem Alpertem rozpoczęli Projekt Psilocybiny na Harvardzie.

Obaj prowadzili badania nad wpływem psylocybiny na recydywę (skłonność przestępców do ponownego popełniania przestępstw) wśród więźniów [7]. Po przeglądzie badanych osób, 6 miesięcy później stwierdzili, że wskaźnik recydywy spadł poniżej 40% — wywołało to kontrowersje, a Leary i Alpert zostali w konsekwencji zwolnieni ze swoich stanowisk na Harvardzie w 1963 roku.

Po zwolnieniu Timothy Leary i Richard Alpart (Ram Dass) skupili swoją uwagę na “doświadczeniu psychodelicznym” wywoływanym zarówno przez psylocybinę, jak i LSD.

Odkrycia i badania przeprowadzone przez Wassona, Hoffmana, Leary’ego i Alperta spowodowały eksplozję w użyciu grzybów psylocybinowych (Psilocybe mexicana, Psilocybe cubensis i Psilocybe semilanceata – czyli łysiczka lancetowata).

Pod koniec lat 60. popularność “magicznych grzybów” wzrosła do tego stopnia, że próbki P.cubensis i innych gatunków Psylocybe były odkrywane na całym świecie. Badania nad psylocybiną i jej potencjalnymi zastosowaniami medycznymi gwałtownie wzrosły, aż nagle nastąpiła zmiana, która zahamowała badania nad tą substancją.

Niestety, 18 czerwca 1971 roku weszła w życie “Wojna z narkotykami” Richarda Nixona. Uznano w niej psylocybinę i inne substancje psychodeliczne za nielegalne, a wszelkie naukowe badania nad ich potencjalnymi korzyściami medycznymi zostały wstrzymane. Wiele prac badawczych zaginęło, a używanie substancji psychodelicznych stało się tematem “tabu”.

Na szczęście w ostatnich latach potencjalne korzyści z psylocybiny, LSD i innych substancji psychodelicznych zostały ponownie odkryte. Wchodzimy teraz w nową erę psychodelików, którą niektórzy nazywają “Renesansem Psychodelicznym”.

Moc i efekty Psylocybe Cubensis

Według rozdziału Jeffrey’a K. Aronsona o “Truciznach roślinnych i tradycyjnych lekach” w książce o tytule “Manson’s Tropical Infectious Diseases”, średni grzyb Psilocybe cubensis zawiera od 10 do 12 miligramów psylocybiny na gram suszonych grzybów [8]. Jednak moc Psilocybe cubensis jest zmienna.

Istnieją setki różnych odmian P. cubensis, wszystkie o różnym wyglądzie i poziomie tryptaminy.

Poziomy psylocybiny i psylocyny w P. cubensis mogą różnić się w zależności od odmiany, ale średni poziom psylocybiny wynosi około 0,50–0,90%. Niektóre odmiany, takie jak Golden Teacher, mogą produkować od 0,4% do 0,8% psylocybiny, podczas gdy inne, wysoce mocne odmiany, takie jak Penis Envy, mogą produkować nawet ponad 1,7%.

Mając to na uwadze, aby określić moc próbki P. cubensis, musisz znać jej genetykę.

Oakland Hyphae Psilocybin Cup to dobre źródło informacji na temat mocy wybranej odmiany P.cubensis. Należy jednak zauważyć, że moc tych grzybów może być również wpływana przez czynniki środowiskowe.

Sposób uprawy grzyba lub warunki środowiskowe w miejscu, z którego został zebrany, wydają się wpływać na całkowite poziomy psylocybiny i psylocyny w grzybie. Bez sprzętu laboratoryjnego trudno dokładnie określić, jak mocny jest grzyb P.cubensis.

Efekty grzybów Psilocybe cubensis pochodzą od aktywnego związku psychodelicznego, psylocybiny. Ten związek jest odpowiedzialny za wizualne halucynacje związane z konsumpcją magicznych grzybów. Jednak psylocybina ma więcej do zaoferowania niż jej halucynogenne efekty.

Efekty psylocybiny obejmują:

• Zmienione postrzeganie czasu
• Euforia
• Wizualne i słuchowe halucynacje
• Intensywne emocje
• Zwiększona introspekcja
• Duchowe (mistyczne) doświadczenia
• Zmiany w postrzeganiu siebie
• Zwiększona kreatywność
• Zwiększona empatia
• Zwiększona towarzyskość
• Poprawa nastroju

Jak dawkować grzyby Psilocybe cubensis?

Dokładne dawkowanie grzybów Psilocybe cubensis może być trudne. Ze względu na różne poziomy psylocybiny w zależności od odmiany, a nawet między pojedynczymi próbkami tej samej genetyki, trudno dokładnie wiedzieć, ile aktywnych związków spożywasz.

Aby obliczyć przybliżoną dawkę gatunku, musimy uwzględnić zarówno psylocybinę, jak i psylocynę. Według artykułu naukowego na temat grzybów zawierających psylocybinę, średnia zawartość psylocyny i psylocybiny w gatunkach Psilocybe wynosi od 0,5 do 2,0% — z medianą 1,25% [9]. Jest to nieco wyższa wartość niż sugerują nasze dane, które umieszczają średnią między 0,5 a 0,9%. Świeże grzyby będą najbardziej mocne, ponieważ psylocyna nie miała jeszcze szansy się rozłożyć.

Psylocyna jest łatwo dostępna po spożyciu, podczas gdy psylocybina nie jest — psylocybina musi zostać przekształcona w psylocynę w organizmie, zanim wystąpią efekty.

Bezpieczne jest założenie, że świeże grzyby Psilocybe cubensis zawierają około 1% połączonej psylocyny i psylocybiny. Jest to średnia moc większości odmian, jeśli są one uprawiane w dobrze uregulowanym sztucznym środowisku. Oczywiście moc grzyba P. cubensis może być znacznie większa lub mniejsza w zależności od odmiany i sposobu, w jaki został uprawiany.

Oto przybliżone dawki w suchej wadze i miligramach połączonej psylocybiny/psylocyny dla Psilocybe cubensis:

• Niska dawka: 1 gram (10 mg psylocybiny/psylocyny)
• Średnia dawka: 1,75 grama (17,5 mg psylocybiny/psylocyny)
• Wysoka dawka: 3,5 grama (35 mg psylocybiny/psylocyny)
• Dawka bohaterska: 5 gramów lub więcej (50 mg psylocybiny/psylocyny)

Mikrodawkowanie Psilocybe cubensis

Psilocybe cubensis to popularny wybór wśród osób chcących mikrodawkować psylocybinę. Fakt, że ten gatunek można łatwo uprawiać w sztucznym środowisku oraz obfitość informacji na temat mocy sprawiają, że są to doskonałe grzyby do mikrodawkowania.

W przeciwieństwie do zbierania dzikich grzybów, te uprawiane mają tendencję do wytwarzania bardziej stabilnych poziomów psylocybiny i psylocyny — sprawia to, że łatwiej jest je dzielić na mikrodawki. Oczywiście wciąż jest trochę domysłów, ale tworzenie mikrodawek z uprawianego P. cubensis jest znacznie dokładniejsze niż używanie dzikich grzybów.

Więc co definiuje mikrodawkę?

Mikrodawka to w zasadzie sub-percepcyjna dawka substancji psychoaktywnej — dawka na tyle niska, że nie wywołuje żadnych efektów psychodelicznych. Po spożyciu mikrodawki psylocybiny możesz poczuć lekką euforię i stymulację, ale bez efektów halucynacyjnych.

Większość ludzi spożywa około 50 do 100 miligramów suszonych Psylocybe cubensis (co odpowiada mniej więcej 5–10 mg psylocybiny/psylocyny) — jest to mniej więcej jedna dziesiąta dawki psychodelicznej. Zamiast przyjmować tę ilość codziennie, większość osób stosujących mikrodawkowanie spożywa grzyby co trzy do czterech dni.

Wielu ludzi wierzy, że mikrodawkowanie grzybów zawierających psylocybinę może poprawić samopoczucie oraz poprawić nastrój, kreatywność i funkcje poznawcze [10]. Niektóre osoby z ADHD, lękiem i depresją zgłaszają pozytywne efekty mikrodawkowania psylocybiny. Jednak skuteczność tej praktyki jest zmienna.

Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli zdecydujesz się na mikrodawkowanie P. cubensis lub innego grzyba zawierającego psylocybinę, powinieneś robić to w kontrolowanym środowisku, dopóki nie będziesz dokładnie wiedział, jak substancja wpłynie na Ciebie.

Gdzie można znaleźć grzyby Psilocybe cubensis?

Grzyby Psilocybe cubensis rosną w kilku różnych środowiskach na całym świecie. Można je znaleźć w liczbie rosnącej na i wokół plam nawozu od zwierząt hodowlanych na wypasanych pastwiskach.

Podobnie jak wiele gatunków grzybów, Psilocybe cubensis owocuje w miesiącach jesiennych. W większości krajów ten gatunek wytwarza grzyby między sierpniem a listopadem. Jednak w bardziej tropikalnych klimatach owocowanie może wystąpić nawet tak późno jak w styczniu i lutym.

Najlepszym czasem na poszukiwanie tych grzybów jest po okresach opadów deszczu. Słońce po intensywnych opadach deszczu jest często “złotym środkiem” dla P.cubensis. Sprawdzanie wokół stert nawozu od zwierząt hodowlanych na wypasanych pastwiskach w tych warunkach podczas jesieni powinno być owocne.

Rolnicy często wypasają swoje pola zwierzętami hodowlanymi na zmianę. Sprawdzanie wcześniej wypasanych pastwisk, z których niedawno usunięto zwierzęta hodowlane, jest dobrą praktyką. Można znaleźć Psilocybe cubensis na pastwiskach, które są aktywnie wypasane, ale zwierzęta hodowlane (szczególnie bydło) mogą mieć smak na psychodeliczne grzyby — co oznacza mniej dla ciebie do znalezienia.

Psilocybe cubensis ma tendencję do wzrostu w gęstych skupiskach. Jeśli znajdziesz jeden grzyb, prawdopodobnie znajdziesz inne w pobliżu. Jeśli znajdziesz dobry pojedynczy egzemplarz lub skupisko, upewnij się, że klękasz i przeszukujesz okolicę wokół siebie — więcej pojedynczych grzybów lub skupisk prawdopodobnie będzie w pobliżu.

Podczas zbierania Psilocybe cubensis i innych dzikich grzybów warto dobrze stuknąć w kapelusze przed zbieraniem. Zachęci to blaszki do upuszczenia niektórych swoich zarodników.

Dobrą praktyką dla twojego i korzyści gatunku jest zbieranie tylko dojrzałych grzybów. Jeśli widzisz młodsze grzyby rosnące, zostaw je do dojrzewania i wróć za kilka dni, gdy będą gotowe.

Czy można uprawiać Psilocybe cubensis w domu?

Psilocybe cubensis to popularny wybór wśród amatorskich hodowców, ponieważ jest to odp*rny gatunek, który dobrze rośnie w sztucznym środowisku. Większość odmian jest odp*rna na zanieczyszczenia, szybko kolonizuje, szybko owocuje i może dobrze rosnąć w niezoptymalizowanym środowisku — co czyni je idealnymi do uprawy domowej.

Growkity grzybów z gatunku Psilocybe Cubensis są dostępne w naszym sklepie PsyloShop. Ważne jest, aby zauważyć, że chociaż growkity są legalne, ich uprawa jest nielegalna w wielu krajach. Jeśli zdecydujesz się uprawiać Psilocybe cubensis w domu, robisz to na własne ryzyko.

W Polsce uprawa grzybów psilocybe cubensis jest zakazana, ale sama grzybnia nie zawiera żadnych nielegalnych substancji. W naszej ofercie znajdziesz growkity bezobsługowe. Oznacza to, że jeśli pozostawisz je w zacienionym miejscu w temperaturze 21-25 stopni Celsjusza, to samoistnie zaczną one produkować owocniki. Z tego powodu powinieneś wyrzucić growkit maksymalnie po 72 godzinach obserwacji, aby uniknąć wyprodukowania grzybów psylocybinowych.

Proces uprawy Psilocybe cubensis polega na stworzeniu odpowiedniego środowiska do wzrostu grzybów. Sterylne praktyki są niezwykle ważne, a stworzenie stabilnej, stałej temperatury poprawi skuteczność uprawy.

Istnieje kilka różnych metod uprawy tego gatunku, a automatyczne growkity najłatwiejszą — ta metoda wymaga niewielu sprzętów do uprawy, wiedzy czy doświadczenia. Ważne jest, aby zauważyć, że nawet przy prostych metodach uprawy, proces hodowli jest delikatny i czasochłonny.

Kilka czynników może wpłynąć na sukces wzrostu grzyba. Ważne jest, aby wybrać łatwą do uprawy odmianę P.cubensis i nauczyć się, jak stworzyć najlepsze możliwe środowisko uprawy, jeśli chcesz skutecznie wyprodukować kilka zbiorów zdrowych grzybów.

Często zadawane pytania dotyczące Psilocybe Cubensis

Bibliografia:

1. Earle, Franklin Summer (1906). “Algunos hongos cubanos”. Información Anual Estación Central Agronomica Cuba (in Spanish). 1: 225–242 [240–241].
2. Société mycologique de France. (1925). Bulletin trimestriel de la Société mycologique de France (Vol. 41). Société mycologique de France.
3. Murrill, W. A. (1941). More Florida novelties. Mycologia, 33(4), 434-448.
4. Guzmán, G. (2019). The hallucinogenic mushrooms: diversity, traditions, use, and abuse with special reference to the genus Psilocybe. In Fungi from different environments (pp. 256-277). CRC Press.
5. Wasson, R. G. (1963). The Hallucinogenic Mushrooms of Mexico and Psilocybin: A Bibliography. (Second printing, with corrections and addenda). Botanical Museum Leaflets, Harvard University, 20(2a), 25-73c.
6. Hofmann, A., Frey, A., Ott, H., Petrzilka, T., & Troxler, F. (1958). Konstitutionsaufklärung und synthese von psilocybin. Experientia, 14(11), 397-399.
7. Metzner, R. (1998). Reflections on the concord prison project and the follow-up study. Journal of psychoactive drugs, 30(4), 427-428.
8. Aronson, J. K. (2014). Plant poisons and traditional medicines. In Manson’s tropical infectious diseases (pp. 1128-1150). WB Saunders.
9. Beug, M. W., & Bigwood, J. (1982). Psilocybin and psilocin levels in twenty species from seven genera of wild mushrooms in the Pacific Northwest, USA. Journal of Ethnopharmacology, 5(3), 271-285.
10. Cavanna, F., Muller, S., de la Fuente, L. A., Zamberlan, F., Palmucci, M., Janeckova, L., … & Tagliazucchi, E. (2022). Microdosing with psilocybin mushrooms: a double-blind placebo-controlled study. Translational Psychiatry, 12(1), 307.
11. Greenstein, G. R. (2007). The Merck index: An encyclopedia of chemicals, drugs, and biologicals. Reference Reviews, 21(6), 40-40.
12. Bogenschutz, M. P., Forcehimes, A. A., Pommy, J. A., Wilcox, C. E., Barbosa, P. C., & Strassman, R. J. (2015). Psilocybin-assisted treatment for alcohol dependence: a proof-of-concept study. Journal of Psychopharmacology, 29(3), 289-299.
13. Khan, A. J., Bradley, E., O’Donovan, A., & Woolley, J. (2022). Psilocybin for trauma-related disorders. In Disruptive Psychopharmacology (pp. 319-332). Cham: Springer International Publishing.
14. Goldberg, S. B., Pace, B. T., Nicholas, C. R., Raison, C. L., & Hutson, P. R. (2020). The experimental effects of psilocybin on symptoms of anxiety and depression: A meta-analysis. Psychiatry Research, 284, 112749.